کد خبر: ۱۰۶۳۲
تاریخ انتشار:۲۹ دی ۱۳۹۸ - ۱۰:۲۷
بیماری که پسران باهوش را به خطر می اندازد
به گزارش آستان،  وجیهه طزری کارشناس سلامت در خصوص اختلالات طیف اوتیسم در گفتگو با خبرنگار گروه سلامت رکنا گفت: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به دنیای خارج بی اعتنا هستند این کودکان اغلب به تلاش دیگران برای برقراری ارتباط واکنش نشان نمی دهند و حتی کارهای ساده مانند نگاه کردن در چشم دیگران برای آنها مشکل است و از برقراری ارتباط چشمی بیزار هستند و نمی توانند با کسی تماس چشمی برقرار کنند .

انزواطلبی در دنیای اوتیسمی ها

این کارشناس حوزه سلامت در ادامه بیان کرد: کودکان مبتلا به اوتیسم متناسب با شدت در توجه به دنیای اطراف و ادراک آن و همچنین در عملکرد اجتماعی عادی با مشکلات عدیده ای رو به رو هستند. در موارد شدیدتر در برخی از این کودکان دیده می شود که منزوی و بی اعتنا می‌شوند که قرار گرفتن در این مرحله نشاندهنده حاد شدن این اختلال در کودکان است.

وجیهه طزری با اشاره به دیگر ویژگی های کودکان مبتلا به اوتیسم گفت: کودکان اوتیسمی در موارد اندک با تعاملات اجتماعی مشکل پیدا می‌کنند و در تبادل افکار و درک نیت و احساسات دیگران نقص هایی دارند که این مشکلات همواره زندگی اجتماعی آنها را تحت الشعاع خود قرار می دهد.

وی با بیان برخی خصوصیات اصلی اختلال طیف اوتیسم گفت: نقص در ارتباط اجتماعی ، رفتارها و علایق و فعالیت های تکراری و محدود ، تاخیر در ارتباط و اختلالات ارتباطی از مهم ترین مشکلاتی است که این کودکان با آن دست و پنجه نرم می کنند.

اوتیسم در کمین پسران

این کارشناس تصریح کرد: اختلال اوتیسم در پسران بیشتر از دختران دیده می شود و این بیماری در پسران شایع تر است و تعداد کودکان پسر مبتلا به اوتیسم در همه جوامع رشد داشته است.

طزری با اشاره به درمان های مفید درباره این کودکان گفت: رفتار درمانی یکی از بهترین روش هایی است که می توان با آن مانع از پیشرفت این اختلال شد. در این روش درمانگر تلاش می‌کند به فرد بیمار مهارت های خودیابی ، مهارت اجتماعی و ارتباطی به وجود آورد زیرا در غیر این صورت افراد اوتیستیک همیشه محتاج به دیگران خواهند بود ‌و به مراقبت در تمام طول عمر نیاز خواهند داشت.درمانگران در درمان کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم سعی می‌کنند مهارت های رفتاری اولیه مثل توجه تماسی ،رفتارهای خودیاری ، پیشقدم شدن در تعاملات اجتماعی با همسالان و بزرگسالان را در کودکان مبتلا تقویت کنند. درمانگران تلاش می کنند مهارت های اولیه ی ارتباطی این کودکان را تقویت کنند.

دارو درمانی در اختلال اوتیسم

این کارشناس حوزه سلامت در خصوص دارو درمانی گفت: دارو بیشتر برای کنترل رفتارهای مشکل زا به کار می‌رود این گونه داروها رفتارهای تکراری و کلیشه ای ، انزوای اجتماعی، پرخاشگری و نوسانات خلقی و خودآزاری را کاهش می دهد.

وجیهه طزری درباره ارتباط نوع زایمان ( سزارین با طبیعی) با ابتلای کودکان با اختلال اوتیسم به خبرنگار رکنا گفت: در مطالعاتی که در گذشته انجام شده بود رابطه مستقیمی بین تولد از طریق سزارین و ابتلای کودکان به طیف هایی از بیماری اوتیسم پیدا کرده بودند که مطالعات جدید این مسئله را تا حدودی نقض می کند.

وی با اشاره به راه های تشخیص اختلال اوتیسم بیان کرد: هیچ آزمایش بیولوژیکی وجود ندارد که این بیماری را قطعا قبل از زایمان و تولد نوزاد ثابت کند و آزمایشاتی که وجود دارد به رغم نتایج بسیار خوب هنوز به طور بالینی توان تشخیص قطعی این بیماری را ندارند و تشخیص در سنین زیر 2 سال بر اساس علائم بالینی شناسایی می‌شود و بعد از آن از طریق تست های غربالگری اوتیسم قابل تشخیص است. تشخیص هر چه در سنین پایین تر اتفاق بیفتد آموزش پذیری این کودکان را راحت تر است و وزارت بهداشت غربالگری کودکان زیر ۲ سال را در شبکه  بهداشت کشوری پایلوت کرده است پس از ۲ سالگی هنگام ورود به مراکز آموزشی مثل مهد کودک ها توسط بهزیستی شناسایی و غربال می‌شوند و غربالگری مرحله سوم هنگام ورود به مدرسه انجام خواهد شد.

فاکتور ارث در اختلال اوتیسم

وجیهه طزری در خصوص علل ابتلا به این اختلال توضیح داد: اختلال طیف اوتیسم جنبه ارثی دارد.هر چند شواهد نشان می‌دهد که یک عنصر ژنتیک وجود دارد اما عوامل محیطی به بروز آن کمک می کند. ابتلای مادر باردار به سرخچه ، مصرف برخی داروها در دوران بارداری ، خونریزی مادر بعد از سه ماه اول بارداری، ضعیف سیستم ایمنی مادرو... در بروز این اختلال موثر است.اما می‌توان گفت هر چند اقلیت بسیار اندکی از موارد اوتیسم ممکن است با عوامل جنینی و بلافاصله بعد از تولد تا 7 روز بعد ارتباط داشته باشند اما این عوامل احتمالا علت اصلی اختلالات طیف اوتیسم نیستند و به طور کلی در یافته های جدید دانشمندان به عوامل جدیدتری برمی خورند که همگی نشان از دخالت در این اختلال دارند.

منبع: رکنا