محمد حسن رحیمیان گفت: امام راحل از خداوند متعال میترسید و از غیر او هراسی نداشت، از شهادت و یا مرگ نمیترسید و از آمریکا و یا هر قدرت استکباری در جهان هراسی نداشت.
به گزارش آستان، حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمد حسن رحیمیان از همراهان امام (ره) درباره شخصیت امام خمینی (ره) گفت: نخستین بُعد اساسی شخصیت امام راحل ایمان به خداوند سبحان و متعال و یقین به معاد و تمسک عمیق ایشان به ریسمان محکم خداوند یعنی قرآن کریم بود. امام خمینی راحل قبل از قیام خود و آغاز انقلاب مبارکش یعنی در طول دهه ششم عمرش، نفس خود را تزکیه کرده و عبودیت برای خداوند متعال را در دهه سوم عمرش راسخ کرده بود. چرا که چهل سال مشغول تزکیه نفس خود بود و پس از آن رهبری انقلاب اسلامی را به دست گرفت و زمامدار آن شد.
وی در بیان برخی از این ویژگیها گفت: امام راحل تهجد نیمه شب را در طول هفتاد سال ترک نکردند، و مناجات همراه با اشک در شب را رها ننمودند، و به این مقام ستوده نرسید جز از طریق عبودیت و اخلاص برای خداوند تبارک و تعالی. امام خمینی(ره) نمازهای یومیه خود را در اول وقت آن به جا میآورد و پنجاه و یک رکعت نوافل را تا آخرین روزهای حیات خود بجا میآورد.
رحیمیان ادامه داد: بر تلاوت قرآن کریم و تدبر در مفاهیم آن مداومت داشت، تا حدی که درماه سه بار قرآن کریم را ختم میکردند. رابطه ایشان با اهل بیت پیامبر علیهم السلام بسیار شدید بود و به ویژه امام حسین علیه السلام به حدی که زمانی که نام امام حسین علیه السلام برده میشد نمیتوانست خود را نگاه دارد و اشکش سرایز میشد، و فرصت بیان بیشتر را ندارم، اما میتوانم به دو نکته اصلی به عنوان نتیجهگیری از این بحث مختصر اشاره کنم: اول این که امام راحل از خداوند متعال میترسید و از غیر او هراسی نداشت، از شهادت و یا مرگ نمیترسید و از آمریکا و یا هر قدرت استکباری در جهان هراسی نداشت و دوم آنکه کسی که بنده خداوند متعال باشد نمیتواند بنده غیر خدا باشد، امام خمینی خداوند متعال را می پرستید و دنیا را نمی پرستید زیرا عبودیت وی خالصانه برای خداوند بود، پست و مقام و جاه و ریاست را نمیپرستید. خداوند را خالصانه پرستش می نمود و از دنیا و زخارف آن روی برگردان بود و همیشه به وظایفش دربرابر خالق خود می نگریست.