عوامل خودکشی در ملاعام چیست؟

به گزارش آستان، خودكشی از جمله موضوعاتی است كه همواره روان‌شناسان درباره آن اظهارنظر می‌كنند و از آنجا كه فعلی است كه بر اثر كش‌مكش‌های درونی در فرد به وقوع می‌پيوندد بسياری از آنها اين پديده را معلول اختلالات روانی در افراد می‌دانند. اما چند وقتی است كه پای اظهارنظرهای ديگری نيز به اين موضوع باز شده است. با وجود اينكه بسياري بر اين باورند كه آمار خودكشی افراد در ايران به نسبت ميانگين جهانی نگران‌كننده نيست آمارهاي داخلي نشان می‌دهد كه در استان‌های محروم خودكشي بیشتر از استان‌های دیگر است.

آمارهايی كه در سال گذشته منتشر شد نشان می‌داد كه نرخ خودكشی در ايلام بیشتر از ۵۰ نفر از هر ۱۰۰هزار نفر است، در حالی كه اين رقم در جهان ۱۱ نفر است. خودكشی‌های كه اخيرا درملأعام اتفاق افتاده است علاوه بر مسئولان، نگرانی بسياري از صاحب‌نظران در حوزه‌های مختلف را نيز در پی داشته است. در بررسی‌های انجام شده مشخص شده بسياری از افرادی كه دست به خودكشی می‌زنند از بيماری‌های روانی حادی رنج نمی‌برند و اين فشارهای اجتماعی، اقتصادی و گاهی روانی است كه آنها را ناچار به خودكشی می‌كند.

اين افراد با خودكشی درملأعام سعی دارند ديگران را در جريان مشكلات خود قرار دهند. بسياری از آنان پس از اينكه هيچ راهی پيش روی خود نمی‌بينند تنها با انگيزه مطرح شدن اين موضوع به عنوان دغدغه اجتماعی و انجام اقداماتی برای رفع آن اقدام به انجام اين عمل می‌كنند. افراد زيادی نام خودكشی نمايشی روی خودكشی‌های اخير گذاشته‌اند و معتقدند اين خودكشی‌ها جنبه نمايشی دارد و افراد صرفا براي جلب توجه اين كار را انجام می‌دهند، اما با نگاهی به نتايج اين خودكشی‌ها كه نشان می‌دهد بيشتر آنها موفق بوده و در واقع تنها «اقدام به خودكشی» نبوده است می‌توان اين فرضيه را رد كرد.

اما اين سوال كه چرا افراد تصميم می‌گيرند پيش چشم ديگران و در مكان‌های عمومی اين كار را انجام دهند همچنان به عنوان مهم‌ترین سوال به قوت خود باقی است. انجام اعمال اين‌چنينی همواره احساسات مردم را جريحه‌دار كرده و بسياری از آنها پس از ديدن اين اتفاق دچار شوك روحی بزرگی می‌شوند كه تا مدت‌ها زندگی آنها را تحت تاثير خود قرار می‌دهد. علاوه بر این، عادی شدن اين‌گونه اتفاقات در جامعه باعث می‌شود نگاه مردم نسبت به اين پديده تغيير كند يا عده‌ای از اين‌گونه رفتارها الگوبرداری كنند، تا جايی كه سيدكاظم ملكوتی، رئيس انجمن علمی پيشگيری از خودكشی هشدار می‌دهد كه رسانه‌ها اخبار اين خودكشی‌ها را در بوق و كرنا نكنند تا عادی‌سازی يا الگوبرداری اتفاق نيفتد.

فشار‌ها در معرض دید عمومی

علی رستمی یک عضو هیات مديره انجمن روان‌شناسی ايران درباره وقوع خودكشی درملأعام می‌گويد: خودكشی به خودی خود عملی خشن است و ناشی از خشمی است كه در فرد وجود دارد و او خواهان ابراز آن است. فرد به اين دليل در ملأعام اين كار را انجام می‌دهد كه هم به نوعی ديده شود و هم از اين طريق پيامی را به اعضای جامعه برساند.

وی ادامه می‌دهد: در چند مورد خودكشی كه در هفته‌های اخير گزارش شد پخش شدن اطلاعاتی كه درباره خودكشی اين افراد بود نشان می‌داد كه اين افراد بيشتر خواهان اين بوده‌اند كه فشارهای اقتصادی و اجتماعی كه بر آنها تحميل شده را برجسته كنند و در معرض ديد عموم قرار دهند.

رستمی درباره زمينه‌های اجتماعی و روانی كه فرد را وادار به چنين اقدامی می‌كند، می‌گويد: اين اقدامات می‌تواند تركيبی از مشكلات روانی‌ و اجتماعی باشد. به بسياری از اين افراد نمی‌توان برچسب بيمار روانی زد، اما اين افراد در برابر فشاری كه وجود دارد واكنش‌های انفجاری از خود نشان می‌دهند و نمی‌توانند منطقی‌ درباره آن معضلات فكر كنند. مسلما موج مشكلات اجتماعی است كه اين افراد را به سمت خودكشی می‌برد، اما نمی‌توان گفت كه اين افراد دارای شخصيتی كامل هستند.

این روان‌شناس درباره تاثيرات خودكشی‌های اخير بر جامعه می‌گويد: اين قبيل اقدامات هيچ‌گونه تاثير مثبتی بر جامعه ندارد و به جز اينكه افراد بسياری را متاثر كند و آزار دهد دردی از جامعه دوا نخواهد كرد.

منبع:آستان