بعد از شهادت حاج‌آقا مصطفی، امام چگونه از تعطیلی درس حوزه جلوگیری کرد؟

اول آبان ماه سال 56 بود که به طرز مشکوکی فرزند ارشد امام خمینی را به شهادت رساندند. این قضیه به فرمایش امام از الطاف خفیه الهی بود.

 به دنبال شهادت حاج آقا مصطفی در اول آبان ماه سال 56 به دست عوامل رژیم شاه، در نهم آذر ماه همان سال که مطابق با هجدهم ذیحجه سال 1397 قمری بود، در بسیاری از شهرهای ایران مجالس و تظاهرات باشکوهی بر پا شد و فرمایش امام که برگرفته از دوراندیشی ایشان بود مبنی بر اینکه: شهادت سید مصطفی و شرایط خاص ایران، سبب حرکت نوین در انقلاب اسلامی گردید، تحقق پیدا کرد. در خاطرات مرحوم حجت الاسلام و المسملین سید محمد بجنوردی درباره این قضیه چنین آمده است:

من در جریان شهادت حاج آقا مصطفی، صبح زود به بیمارستان رفتم. رئیس بیمارستان ‌‎ ‎‌سه ـ چهار لکه سبز مایل به سیاه را در پای ایشان نشان داد و گفت: ایشان را مسموم ‌‎ ‎‌کرده اند. اگر آقا‌‎ ‎‌اجازه بفرمایند، جنازه را تشریح خواهیم کرد.‌

‌د‌‎رخواست دکتر را به امام عرض کردم، ولی ایشان اجازه کالبدشکافی نداده و ‌‎ ‎‌فرمودند، جنازه را به کربلا برده و در آنجا غسل و کفن کنید و سپس به این جا بیاورید.‌

‌‌امام بعد از دفن جنازه حاج آقا مصطفی، شب اول بر سر قبر آمدند و به من ‌‎ ‎‌فرمودند: ایشان کجا مدفون است؟‌

‌‌من هم قبر شهید بزرگوار را به ایشان نشان دادم. امام بر سر قبر رو به قبله و دو زانو ‌‎ ‎‌نشستند و هفت بار انا انزلنا و فاتحه خواندند. سپس رو به حاضرین کرده و فرمودند: ‌‎ ‎‌برای ایشان طلب مغفرت بکنید.‌

‌‌در آن مجلس یکی از آقایان بر بالای منبر روضه علی‌‌ ‌‌اکبر(ع) را خواند. آقا در این ‌‎ ‎‌هنگام دستمال را درآورده و شروع به گریه کردند. مداح در اثنای روضه از حاج آقا‌‎ ‎‌مصطفی یاد کرد و شیون حضار بلند شد اما در این لحظه امام ساکت شدند. ایشان فقط ‌‎ ‎‌برای ائمه علیهم السلام گریه می‌‌  ‌‌کردند. جالب‌‌ ‌‌تر از این‌‌ ‌‌که آن حضرت بعد از چند روز در آغاز ‌‎ ‎‌درس شان فرمودند: فوت مصطفی از الطاف خفیه الهی است.‌

‌‌امام با این سخنان دشمنان را مایوس و دوستان را متحول فرمودند. در آن ایام حوزه ‌‎ ‎‌نجف به خاطر شهادت حاج آقا مصطفی می‌‌ ‌‌خواست به مدت یک ماه درس‌‌ ‌‌ها را تعطیل ‌‎ ‎‌کند. اما آن بزرگوار به وسیله سید حسین ـ فرزند حاج آقا مصطفی ـ که در پیش من ‌‎ ‎‌کفایه می‌‌ ‌‌خواند، پیغام فرستادند که: شما باید از امروز درس‌‌ ‌‌هایتان را شروع کنید.‌

‌‌گفتم: من دهنم باز نمی‌‌ ‌‌شود، این چه امری است!‌

‌‌سید حسین گفت: به هر حال دستور آقاست و مایل نیستند درس حوزه تعطیل شود‌‌.‌

‌‌به هر حال خود امام درسشان را شروع کردند و همین کار باعث شد که دروس ‌‎ ‎‌حوزه تعطیل نشود.‌

برشی از کتاب خاطرات سال های نجف، ج 2، ص 6-7