بیست و سوم مهر ماه سال ۱۳۴۴ بود که امام در میان سیل جمعیت وارد نجف شدند.
بیست و سوم مهر ماه سال 1344 بود که امام خمینی (س) بعد از توقف یک هفته ای در کربلا که بیشتر زمان آن نیز به زیارت و دید و بازدید گذشت، به همراه بدرقه کنندگان از کربلا به سوی نجف اشرف حرکت کرد. از نجف نیز کاروانی شامل حدود ۸۰ دستگاه ماشین که سرنشینان آن را علما و روحانیون و تعدادی از مردم نجف تشکیل می دادند در قریه «خان نص» در ۸۰ کیلومتری کربلا به استقبال امام آمدند.
در نخستین شب ورود امام به نجف مراجع عظام شاهرودی و خویی و شماری از علما و مقامات حوزه علمیه نجف از امام دیدن کردند و آقای حکیم شب دوم به دیدار امام آمدند. امام (س) نیز در شب ۲۷ / ۷ / ۴۴ برای بازدید به دیدار علما و مقامات روحانی پرداخت و با آقایان حکیم، شاهرودی و خویی ملاقات کرد. در ملاقات با آقای حکیم گفتگویی بین این دو بزرگوار صورت گرفت که بیانگر موقعیت سنجی و استفاده درست از فرصت ها توسط امام و تفاوت نگاه این بزرگواران است. در این گفتگو بعد از اشاره امام به نقش مردم و صداقت و راستی آنها در راه اسلام آیت الله حکیم می فرماید: من که نمی بینم کسی را داشته باشم که اگر اقدامی کردیم تعقیب نماید. امام پاسخ می دهد: شما اقدام و قیام نمایید من اولین کسی خواهم بود که از شما تبعیت خواهم کرد و در آخر آقای حکیم لبخندی می زنند و سکوت می کنند.