«تقریظ» چیست و امام بر کدام کتاب آیت الله سبحانی تقریظ نوشتند؟

یادداشت ستایش آمیز بر یک اثر و معرفی آن را تقریظ می گویند که از باب تفعیل از «ق، ر، ظ» در لغت به معنی مطلقِ مدح کردن و ستودن است حال این ستودن می تواند مثبت و به حق یا باطل و منفی باشد. تقریظ هم می تواند به شکل گونه ای مقدمه که حال این مقدمه می تواند ستایش آمیز باشد یا به شکل مقدمه مولف، مترجم یا نویسنده قید شود یا می تواند معرفی کتاب باشد.  باستانی پاریزی تقریظ را  بیشتر تشویق و معرفی نویسندگان و محققان جوان و تازه‌کار می داند که به وسیله پیش کسوتی بر آثار آنان نوشته می‌شود. امام خمینی (س) که استاد مسلم حوزه بودند بر برخی از کتاب ها که به وسیله شاگردان شان نوشته می شد تقریظ می نوشتند. از جمله این تقریظ ها مطلبی است که در هجدهم آبان ماه سال 34 مطابق با بیست و چهارم ربیع الاول 1375 بر کتاب تقریرات درس اصول امام خمینی که به وسیله  آیت الله سبحانی تالیف شده بود، نوشتند. در متن این یادداشت آمده است: 

«بسم اللّه‌ الرحمن الرحیم

الحمدللّه‌ رب‌ العالمین، و صلی‌ اللّه‌ علی محمد و آله الطاهرین، و لعنة‌ اللّه‌ علی اعدائهم اجمعین.

و بعد، فمما منّ‌ اللّه‌ تعالی علیّ هذا العبد اتفاق صحابة جمّ من افاضل و عدة من الاعلام ـ ایّدهم‌ اللّه‌ تعالی ـ منهم العالم العلَم التقی صاحب الفکر الثاقب والنظر الصائب الآقا میرزا جعفر السبحانی التبریزی ـ وفّقه‌ اللّه‌ تعالی لمرضاته و کثّراللّه‌ امثاله ـ و لقد جدّ و اجتهد فی تنقیح مباحث الالفاظ من بحث هذا الفقیر بحسن سلیقته و توضیحها بجودة قریحته؛ فصار بحمداللّه‌ و له المنّة صحیفة کاملة لمهمّات المسائل. فأسأل اللّه‌ تعالی توفیقه لاِتمام سایر المباحث و تأییده لبذل الجهد فی طریق الحق و سبیل الهدی.

فی تاریخ 24 شهر ربیع المولود 1375

حرّره: روح‌اللّه‌ الموسوی الخمینی ـ عفی عنه