عرض تسلیت برای درگذشت مرحوم آیت الله بجنوردی

در فراخوان‌ واژه‌ها برای همدردی با استاد عزیزتر از جانم حضرت آیت‌الله  سید حسن خمینی و گفتن تسلیت و  شرح‌ حال مردی‌که چون پدر او را تکریم می‌کرد و او برایش نه‌ صرفا "پدرخانم" که رفیقی با مرام و استادی صمیمی بود هرچند کوتاه اما سعی می‌کنم کلمات را با دقت کنار هم بچینم‌ تا از مرز ادب و از حد خویش پا فرو ننهم. 

توصیف جانانه از آیت‌الله بجنوردی آنجا‌ دامنه‌دار می‌شود که نگارنده را همراه خاطرات به روزها و لحظه‌هایی می‌برد که روبروی او می‌نشستم و از خرمن با صفای علم و ایمانش‌ بهره می‌بردم.

سخت کوشی متعصبانه آن پیر فرزانه در آراستگی به صفات انسانی و خَلق مهر و محبت و خوبی‌‌ و صمیمیت، چندان جای تامل باقی می‌گذارد که همه علاقمندان به روحانیت را به دعوت گیرد تا دریابند عایدی‌ عالمان حقیقی‌ از زیادی علم نیست، بلکه آنچه معیار ماندگاری می‌شود، ژرف اندیشی‌ راستین‌، اخلاص‌ در عمل، مردمی بودن و اصالت و نجابتی‌ است که از پس معرکه‌های‌ زمانه برآید و از صافی روزگار بگذرد و ته نشین دل‌ها شود.

آیت‌الله سید محمد بجنوردی حتی در احوالات غریب‌ زمانه چون حضرتعالی در کنار مردم بود و نگاهش‌ با مردم ماند و در مقاطع مختلف حتی در متن قدرت، قامت قدرت به خود نبافت و از قدرت برای رهایی خلق از رنج و محنت بهره برد و رنج پسوندها را برای درخشش ملت و عدالت‌ به جان خرید.

نظریات ایشان به دلیل فهم درستی که از زمانه‌ داشت هم روح‌نواز بود، هم در بسیاری از موارد گره‌گشا..!

معرفت و اخلاص مهم‌ترین اندوخته آیت‌الله بجنوردی بود.

 بر همین اساس آن چهره ماندگار با تکیه بر اندیشه ژرف و مواج و خلاق خود، نوترین، ناب‌ترین و پویاترین معانی را از دل آیات و روایات و متون دینی بیرون می‌آورد و در این زمینه نیز گنجینه پرارزشی را در برخی از  آثار خود به یادگار باقی گذاشته است.

سینه او گنجینه‌ای از خاطرات و اسراری بود که در امتداد زمان و در دوره‌های مختلف عمر از بزرگان حوزه علمیه عراق و ایران به‌دست آمده بود.

حضرت استاد! 

 مصیبت فقدان آن عالم کم‌نظیر و رفیق بی‌بدیل‌ را خدمت حضرتعالی و خانواده‌ مکرمتان‌ تسلیت عرض نموده، آرامش و رضوان ابدی برای آن مرحوم و صبر و آجر توأم با سلامتی و عزت روز افزون برای حضرتعالی و بازماندگان محترم را از خداوند بزرگ مسئلت دارم.

حسینی دورود