سید حسن خمینی: دین‌داری که وارد جامعه نشود و دردزدایی نکند، دین دار نیست/ اگر دوست دیگری کار درستی انجام می‌دهد، بگذاریم انجام دهد/ راه مقابله با صهونیست‌ها، قوی شدن است

سید حسن خمینی در مراسم تجدید میثاق نمایندگان مجلس با آرمان های حضرت امام خمینی (س) گفت: امام به حاج احمد آقا می‌گویند، من نمی‌گویم اگر مسئولیتی در نظام به تو واگذار شد، کناره بگیر. اما اگر فرد بهتری حضور داشت، بگذار او کار را بر عهده بگیرد. مشکل ما، «گم کردن واقعیات در دلمان» است. اگر دوست دیگری کار درستی انجام می‌دهد، بگذاریم انجام دهد.

یادگار امام با تأکید بر اینکه گاهی دنیاگریزی به میانه میدان جهاد و شهادت بودن است، گفت: کسی جامعه را متحول کرده و به عرفان و سلک می رساند که در میانه میدان حضور داشته است. 

حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی طی سخنانی در مراسم تجدید میثاق نمایندگان مجلس‌ شورای اسلامی با آرمان‌های معمار کبیر انقلاب اسلامی، گفت: اکثریت آراء نمایندگان مجلس را به آقای قالیباف و همچنین هیأت رئیسه محترم تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم این مجلس در همدلی با دولت بتواند مشکلات کشور را حل کند.

یادگار امام با اشاره به آیه 20 سوره شورا، افزود: خداوند در این آیه می‌فرماید اگر کسی دنبال کشت آخرت است، آخرت او را برکت می‌دهیم و اگر دنیا را هم بخواهید، دنیا را به شما می‌دهیم؛ یعنی اگر کسی ثواب دنیا را بخواهد به او می‌دهیم. مرحوم فیض کاشانی صاحب الوافی می‌گوید گذشتگان ما وقتی می‌خواستند بچه‌هایشان را تربیت کنند، این روایت را به آنها یاد می‌دادند که «عمل به نیت است». پیامبر(ص) می‌گوید اگر دنبال منافع هستید، هجرت‌تان به سوی همین‌ها است و دنبال خدا و پیامبر(ص) نباشید.

وی با بیان اینکه ما بعضی وقت‌ها حضور برای خدا و حضور برای نفس را گم می‌کنیم، یادآور شد: حضرت امام(س) تعبیر «عرفان مثبت» و «عرفان منفی» را به کار می‌برند. عرفان مثبت، عرفان امیرالمؤمنین(ع) است که با شمشیر در میانه میدان حضور دارد و عرفان منفی، عرفان بیغوله‌نشینی و کناره‌گرفتن است. امام مظهر کسی است که «هجرتة الی الله و رسوله»؛ اما آیا ما همین گونه عارفان را به جامعه معرفی کرده‌ایم؟

سید حسن خمینی تأکید کرد: من و شما ممکن است بخواهیم از یک اهل ذکر دعایی بگیریم، اما آیا هیچ وقت دنبال رزمنده‌ای که جانش را در راه خدا داده است، رفته‌ایم؟ آیا ما عارف را یک بیغوله‌نشین، برکنار و کسی که کاری به چیزی ندارد، معرفی نکرده‌ایم؟! عرفان زهد می‌طلبد و زهد، دنیاگریزی است؛ اما گاهی دنیاگریزی به میانه میدان جهاد و شهادت بودن است. اجر اینکه من چله بنشینم و ذکر بگویم، یک هزارم جانبازی نیست که جانش را در میدان جهاد و شهادت داده است؛ شاید شهیدی که روی زمین افتاده و در خون خود غلتیده، مثل من بلد نبوده آیه قرآن بخواند!

وی افزود: کسی جامعه را متحول کرده و به عرفان و سلک می رساند که در میانه میدان حضور داشته است. اما وقتی درک نادرستی از عرفان پیدا می‎‌کنیم، آن وقت به جامعه هم می‌گوییم حضور در سیاست پستی می‌آورد و اگر می‌خواهید دامن‌تان آلوده نشود، از دنیا و سیاست دل بکنید. در چهارچوب همین نگاه است که برخی می گویند چرا روحانیون و دین‌داران وارد سیاست شدند؟! اما واقعیت این است که دین‌داری که درد مردم را ببیند و وارد جامعه نشود و دردزدایی نکند، دین‌دار نیست. 

یادگار امام با بیان اینکه این تفکر به ترویج جدایی دین از سیاست می‌انجامد، تصریح کرد: توجیه آن هم این است که این کناره‌گیری به نفع حفظ دین است؛ اما کدام نفع؟! اتفاقا این آغاز گمراهی است؛ مگر ما باید دنبال نفع خودمان باشیم؟! اگر کسی وارد میدان شد و «خود» را ندید، عارف واقعی است. فرق علی(ع) و دشمنان علی(ع) در نیت‌شان بود. کدام یک از کسانی که ما خودمان را خاک پای غلام آنها هم نمی‌دانیم، از واقعیات اطراف خود کنار کشیدند؟ اما به این معنا است که هر وقت در میانه میدان بودیم کارمان درست است؟ خیر، اما باید به دل‌هایمان مراجعه کنیم و ببینیم چقدر نیت ما خیر است.

وی اظهار داشت: امام به حاج احمد آقا می‌گویند، من نمی‌گویم اگر مسئولیتی در نظام به تو واگذار شد، کناره بگیر؛ اما اگر فرد بهتری حضور داشت، بگذار او کار را بر عهده بگیرد. مشکل ما، «گم کردن واقعیات در دلمان» است. اگر دوست دیگری کار درستی انجام می‌دهد، بگذاریم انجام دهد؛ البته اگر اشتباه می‌کند به او بگوییم.

سید حسن خمینی تأکید کرد: نمی‌توان این روزها سخنی گفت و از فلسطین حرف نزد. اگر دنبال عارف می‌گردیم، آنهایی هستند که در فلسطین ایستاده اند؛ شهید سید حسن نصرالله است که هنوز داغدار او هستیم؛ شهدای خودمان هستند که به یک غمزه چشم امام متحول شدند.

وی با اشاره به وضعیت واقعا وحشتناکی که در غزه هست، افزود: نمی‌دانم دنیا چه چیزی به صهیونیست‌ها بدهکار است که هرکاری می‌کنند. راه مقابله با آنها هم یک چیز است: «برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی/ که در نظام طبیعت ضعیف پامال است». نه به عهد و وفا پایبند هستند و نه چیز دیگر؛ تنها با قدرت خودمان و پیش از همه با قدرت دل‌هایمان می‌توانیم جلوی آنها بایستیم.