بازجویی در اوین با زبان فارسی

مت ترویتیک، شهروند جوانِ آمریکایی 41 روز در زندان اوین در تهران در بازداشت بود، زندانی که حکم آزادی‌اش در شب اعلام اجرای برجام همراه دیگر زندانیان آمریکایی صادر شد.

به گزارش آستان به نقل از عصرخبر، سایت آمریکایی اینترپرایز در گزارشی به خاطرات یکی از زندانیان آمریکایی در ایران که اخیرا در پی توافق دو کشور آزاد شده بود، پرداخت و نوشت: این جوان 30 ساله و فارغ التحصیل دانشگاه بوستون در آمریکا در هنگام انجام این مصاحبه درحال نوشیدن یک فنجان قهوه بود، کارهای کوچکی که از زمانی که از زندان در ایران آزاد شد و به خانه بازگشت تاکنون از انجام آن لذت می برد.

ترویتیک می گوید: در نهایت من خودم شدم. حال من و ایران اکنون خوب است و من هیچ تمایل و قصدی برای بازگشت به ایران ندارم.

ترویتیک پاییز گذشته برای یادگیری زبان فارسی پس از پنج سال انتظار برای دریافت ویزای دانشجویی به ایران آمده بود. اوایل دسامبر گذشته اما در حالی که وی خود را برای ترک ایران آماده می کرد، بازداشت شد.

وی در نهایت با دخالت وزیر خارجه آمریکا آزاد شد. او همزمان با آزادی جیسون رضائیان، روزنامه نگار آمریکایی-ایرانی و سه زندانی دیگر معروف آمریکایی از اوین آزاد و از ایران خارج شد.

برخلاف دیگر زندانیان آمریکایی بازداشت شده در ایران کمتر کسی به غیر از خانواده ترویتیک و وزارت خارجه آمریکا از بازداشت وی در ایران باخبر بودند و مادرش زمانی از آزادی وی باخبر شد که باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا با وی تماس گرفت.

این شهروند آمریکایی می گوید پس از 7 سال زندگی در منطقه خاورمیانه از جمله چهارسال زندگی در افغانستان و تحصیل در دانشگاه آمریکایی کابل، معتقد است این بخش از کتاب زندگی اش در حال پایان است.

وی در این باره می گوید: من پیش از آن از ایران دیدن کرده بودم و می دانم چگونه جامعه ای دارد به همین خاطر اتفاقاتی که برای من افتاد هم قابل پیش بینی بود.

ترویتیک می گوید: اینکه به عنوان توریست بخواهید به ایران بروید کار آسانی است اما رفتن به این کشور تحت هرعنوان دیگری شانسی است.

وی تاکید می کند که در مدت زمانی که در بازداشتگاه اوین به سر می برد به هیچ وجه شکنجه نشده است.

وی درباره روند بازجویی از وی در اوین نیز گفت: همه سوالات از من به فارسی پرسیده می شد و من نیز به سوالات به فارسی جواب میدادم.

ترویتیک در این مدت زمان با یک دیپلمات سوئیسی دیدار و دو مرتبه با مادرش تلفنی صحبت کرده بود.

وی میگوید برای اینکه روحیه اش را حفظ کن مرتبا ورزش می کرد و به مکان های مورد علاقه اش در بوستون فکر می کرد. ترویتیک می گوید: در خیالم در تمام خیابان های بوستون قدم زدم.