هم اخلاق را باختند هم انتخابات را

به گزارش شبکه مجازی آستان،درباره دلایل این شکست هنوز چیز زیادی گفته یا شنیده نشده است؛ اگرچه از نگاه اصلاح طلبان، عدم رضایت مردم از عملکرد تندروهای مجلس نهم و تمایل درصد زیادی از آرای خاموش تهران برای آمدن به پای صندوق ها، مهم ترین عوامل این شکست محسوب می شود.

با این وجود، دلیل دیگری که شاید در تحلیل های سیاسی جایگاه ویژه ای باز کند، اشتباهات عجیب اصولگرایان به دلیل اطمینان خاطر نادرست آنان از پیروزی قطعی بوده است. در واقع اصولگرایان که خود را از پیش برنده می دانستند از ابتدا به تمسخر رقیب و انگ زدن به آنها پرداختند.

طعنه و کنایه فراوان اصولگرایان به لیست اصلاح طلبان که ادعا می کردند در آن خبری از حتی یک اقتصاددان نیست، به امری فراگیر میان آنها تبدیل شده بود. گاهی این طعنه حتی به تمسخر رقیب نیز کشیده می شد. این در حالی است که ادعای وجود ده اقتصاددان در لیست اصولگرایان یک جواب ساده و بدیهی از سوی رقیب دارد؛ اینکه مگر همین اقتصاددانان سه دوره پیاپی در مجلس حضور نداشتند؟ نتیجه کار آنها چه بوده است که مردم برای چهارمین بار به آنها اطمینان کنند؟ آیا در افول اقتصادی بی سابقه دولت دهم، این اقتصاددانان کاری از پیش برده بودند که اکنون در دوران رشد نسبی اقتصادی در دولت روحانی کاری از پیش ببرند؟!

اصلاح طلبان اما همین پاسخ ساده را هم ندادند تا در ورطه رقابت غیراخلاقی نیفتاده باشند. کارنامه بخش شناخته شده ای از تندروهای مجلس نهم به اندازه برای مردم آشکار بود که اصلاح طلبان به راحتی می توانستند با دوقطبی کردن انتخابات، آرای سلبی را هم از آن خود کنند؛ اما آنها باز هم به این بازی روی نیاوردند و در کمال تعجب شاهد بازی تندتری از سوی رقیب اصولگرای خود بودند.

اصولگرایان به بدترین شیوه ممکن، رقیب خلعسلاح شده خود را به انگلیس و بیگانگان نسبت دادند و با اخباری آمیخته از واقعیت و دروغ تلاش کردند تا لیست های ارائه شده از سوی رقیب را انگلیسی و حتی داعشی بنامند!

ماجرای رد صلاحیت یادگار امام خمینی شاید شروع این اقدامات غیراخلاقی بوده باشد. اصولگرایان پس از ثبت نام آیت الله سید حسن خمینی در انتخابات خبرگان، بدترین حملات ممکن را نثار او کردند و حتی حضور یادگار امام در مجلس خبرگان را خواسته انگلیس دانستند!

تبلیغات آنها علیه رقیب به گونه ای بود که گویی پیروزی رقیب، به مثابه روی کار آمدن مخالفان ولایت و جهاد و انقلاب است و حتی در این راه از چهره های ملی مورد اعتماد مردم مانند سردار حاج قاسم سلیمانی هم سوءاستفاده ها کردند.

نتیجه همه این بی اخلاقی ها اما، رد صلاحیت اتهام زنندگان از سوی مردم بود. نکته طنز ماجرا آنجاست که اصولگرایان چنان پیروزی خود را قطعی می دانستند که راه حلی برای زمان بعد از شکست خود نداشتند. آنها اکنون این تناقض خودساخته را که "چگونه افراد مورد حمایت غرب و انگلیس پیروز شدند" یا "چگونه مردم به ضداانقلاب ها اعتماد کردند!" حل نشدنی یافته اند و ترجیح داده اند تا درباره آن سکوت کنند. این در حالی است که ساده ترین راه برای این امر، پذیرش اشتباه و عذرخواهی از انتساب منتخبان مردم به بیگانگان است؛ کاری که هنوز در اعمال شکست خوردگان انتخابات محلی از اعراب ندارد.