از بهار، اعتقاد به رستاخیز را بیاموزید

به گزارش آستان،نوروز نخستين روز بهار است، نخستين روز سبزترين فصل سال، سرآغاز زنده شدن زمين و شكوفايى‌ها و وزيدن نسيم دل انگيز بهارى و چهچهه مرغان، همه چيز در بهار، نشان‌گر نشاط و طراوت است و حتى باد شفابخش بهارى نويد زندگى تازه مى دهد.

 نوروز، پيش از اسلام 

پيش از اسلام نخستين روز بهار را عيد و جشن ملى به شمار مى‌آوردند و از آن به «عيد باستانى» ياد مى‌كردند.به عقيده بعضى نخستين كسى كه از «نوروز» تجليل كرد و آن روز را عيد ملى شمرد جمشيد بود. جمشيد بر سراسر جهان تسلط يافت و سرزمين ايران را آباد كرد و اسباب كارها و امور در نوروز براى او تكميل و موزون شد از اين رو اين روز آغاز سال ایران شد.

جمشيد پسر تهمورث از شاهان افسانه‌اى پيش از تاريخ ايران (قبل از مادها) است. روزى كه او بر تخت سلطنت نشست اولين روز بهار بود؛ آن را «نوروز» خواند و جشن گرفت. جمشيد مدتى طولانى سلطنت كرد تا آن كه مغرور شد و خود را خداى جهان ناميد. سرانجام ضحاك با همكارى و هميارى مردم او را از سلطنت خلع كرد و روزى در كنار درياى چين او را ديد و او را کشت و به زندگى سلطه جويانه‌اش پايان داد.

نوروز از ديدگاه اسلام 

بنا به روايتى امام صادق(ع) فرمود: نوروز، روزى است كه خداوند از بندگانش پيمان‌هايى گرفت كه تنها خداى يكتا را بپرستند و براى او همتا قرار ندهند و ايمان به رسولان و حجت‌هاى خدا و امامان(ع) بياورند و روزى است كه كشتى نوح(ع) بر كوه جودى نشست.همچنین از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: نوروز همان روزى است كه ابراهيم خليل(ع) بت هاى قومش را شكست.

ایرانیان باستان از قديم به نوروز اهميت مى‌دادند و در آن روز به همديگر تبريك مى‌گفتند و براى همديگر هديه مى فرستادند، همچنين در عصر خلافت اميرمومنان على(ع) زرتشتیان چند ظرف نقره كه در آن «شكر» ريخته بودند در نوروز به آن حضرت هديه كردند آن حضرت هديه آنها را پذيرفت و شكرها را بين ياران خود تقسيم كرد و آن ظروف را به عنوان جزيه قبول كرد.

در مجموع نوروز قبل از اسلام روز محترم و خاصى بود و با پيدايى رخدادهايى در آن روز كه غالبا مثبت بوده‌اند بر اهميت و شهرت آن افزوده شد.   نوروز، رستاخيز طبيعت نوروز نخستين روز بهار است، نخستين روز سبزترين فصل سال، سرآغاز زنده شدن زمين و شكوفايى‌ها و وزيدن نسيم دل انگيز بهارى و چهچهه مرغان، همه چيز در بهار، نشان‌گر نشاط و طراوت است و حتى باد شفابخش بهارى نويد زندگى تازه مى دهد.

اگر مراسم نوروز بر اين اساس پى‌ريزى شود و انسان‌ها خود را همگام و همگون با محتواى دعاى آغاز سال كه بيان‌گر تحول و نغمه توحيدى است سازند كه «يا مقلب القلوب و الابصار، يا مدبر الليل و النهار، يا محول الحول والاحوال، حول حالنا الى احسن الحال؛ اى خداوندى كه گرداننده قلب‌ها و چشم‌ها هستى و تدبير كننده نظم شب و روز مى‌باشى، اى دگرگون كننده حال و احوال حال ما را به نيكوترين حال تبديل ساز»؛ قطعا نوروز براى آنها پر فايده خواهد بود.

آنان كه طعم توحيد را چشيده‌اند در ايام دل‌انگيز و پرنشاط آغاز بهار به پيروى از امامان(ع) آياتى از قرآن همچون آيه زير را تلاوت كرده و مفاهيم آن را در اعماق جانشان دريافت مى‌كنند كه «ان فى خلق السموات والارض واختلاف الليل والنهار لايات لاولى الالباب»، «همانا در خلقت آسمان‌ها و زمين و آمد و شد شب و روز، قطعا نشانه‌هايى براى صاحبان انديشه است. هرگاه در مراسم نوروز، انسان‌ها به دنبال چنين مفاهيم سازنده و لذت‌بخشى بروند، به طور یقین چنين روزى مبارك است.

اسلام وقتى كه ظهور كرد در دوران جاهليت مراسمى وجود داشت که اكثر آنها برخلاف عقل، منطق و وجدان بود به همین خاطر خط بطلان بر همه آنها كشيده شد، اما مراسمى نيز وجود داشت، مانند تحريم جنگ در چهار ماه رجب، ذیقعده، ذیحجه و محرم) اين رسم را كه دربرگيرنده امنيت و آرامش است، قبول کرد.

نوروز مبارك ستوده و مورد توجه امامان(ع) بود و اختصاصى به ايرانيان ندارد، بلكه براى همه مسلمانان روز جشن و روز شگفت‌انگيزى است، مشروط بر اين كه با مراسم صحيح و سازنده همراه باشد و از هرگونه باطل‌انديشى و گناه پرهيز شود.

در اين صورت حتى مى‌توان آن را «عيد» ناميد، به آن دليل كه اميرمومنان على(ع) فرمود که هر روزى كه در آن روز گناه نشود آن روز عيد است.