واکاوی منفی گرایی

به گزارش آستان،یاس زارعی : منفی‌گرایی چطور بر رشد سالم فرزند شما تأثیر می‌گذارد؟ خیلی شگفت زده نخواهید شد اگر بگوییم که همه ما صداهایی درونی داریم؛ گفتگوهایی خصوصی با خودمان.

 عصب‌شناسان دریافته‌اند که این صداها در بیشتر مواقع آهنگی منفی دارند تا مثبت. متأسفانه، صداهای درونی کودکان نیز غالباً منفی است و آنها را به شکست، ترس و خجالت هدایت می‌کند. 

صداهای منفی بارها و بارها در طول روز تکرار می‌شود. در این باره فکر کنید که کودکان و نوجوان‌های ما چند بار کلمه «نه» را می‌شنوند یا چطور تحت تأثیر تجارب منفی‌گرایانه خانواده‌ها یا اطرافیانشان قرار می‌گیرند؟ 

تحقیقات عصب‌شناسان به ما نشان می‌دهد که منفی‌گرایی، شرایط استرس‌زا را برای مغز ایجاد می‌کند. زمانی که این منفی‌گرایی اطرافیان با صدای منفی درونی کودک ترکیب شود، این ترکیب منفی می‌تواند سلامت ذهنی فرد را تهدید کند. 

خبر خوب این است که والدین، مربیان و معلمان می‌توانند به کودک کمک کنند تا این صداها را به صدایی مثبت تغییر دهد. این کمک می‌تواند از طریق توجه کردن به اینکه چطور با آنها رفتار می‌کنیم یا فهم این مطلب که چطور می‌توانیم آنها را به افرادی مثبت‌اندیش تبدیل کنیم، باشد.

عصب‌شناسی منفی‌گرایی

آندرو نوبرگ و مارک رابرت والدمن نویسندگان کتاب «کلمات مغز شما را عوض می‌کنند» نشان می‌دهند که منفی‌گرایی و استرس چطور با هم ارتباط دارند. برای مثال فقط با یک بار گفتن کلمه «نه»، مغز ما هورمون‌ها و انتقال‌دهنده‌های عصبی بسیاری را آزاد می‌کند که این کار عملکرد طبیعی ما را مختل می‌کند. زمانی که ما با افکار منفی خود گفتگو می‌کنیم که درباره مریضی، ترس، نگرانی، شکست یا حتی گفتن کلمه «نه» است،‌ هورمون‌های استرس بیشتری در بدن آزاد می‌شود که متأسفانه این ترشحات به خواست مغز ما متوقف نمی‌شود!

گذراندن زمان با خانواده و دوستان و انجام کارهای لذت‌بخش با آنها کمک می‌کند تا روابطتان عمیق شود. به کودکتان نشان دهید که برنامه‌ریزی برای گذراندن یک روز خوب با دوستی نزدیک، می‌تواند هر دوی تان را خوشحال کند. در پایان روز نیز از او بخواهید تجربیات مثبت آن روز را با خود مرور کند.

خود آرمانی کودکان را ارتقا ببخشید: وقتی که کودکان خودشان را در بهترین حالتشان تصور می‌کنند، اعتماد به نفس شان افزایش پیدا می‌کند. ما از طریق نشان دادن اینکه چقدر مجذوب آنها هستیم و چقدر به آدمی که در حال تبدیل شدن به آن هستند، علاقه داریم، می‌توانیم به کودکان کمک کنیم تا بهترین شان باشند.

 به‌خصوص در زمان‌هایی که راجع به خودشان احساسی خوب دارند، به آنها کمک کنیم تا افکار و احساسات خوشایند خود را دوباره مرور کنند. جنبه دیگر رشد خود آرمانی، خودآگاهی کودک است. خودآگاهی به کودک این امکان را می‌دهد که خود را فردی خاص و دارای ویژگی‌های ویژه خود در مقایسه با سایرین ببیند. آنها ذهن خاص خود، احساسات، بدن و حواسی دارند که مختص خودشان است.

به آنها یاد بدهیم چطور قدردان باشند: زمانی که کودکان یاد می‌گیرند چطور چیزهای خوب را در زندگی تشخیص دهند و سپاسگزار آن باشند، حس خرسندی و خوش‌بینی آنها رشد می‌کند. راه‌های زیادی برای قدردان بودن در خانه و مدرسه وجود دارد که شامل کمک به کودکان برای تمرکز بر لحظه حال پرورش تخیل است.

سه اصل مهم برای پرورش مثبت‌گرایی

آرام باشید: بزرگسالان نقشی مهم در چگونگی دریافت و پاسخ دادن به منفی‌گرایی کودکان دارند. تحقیقات نشان داده با آرام کردن لحن و صدایتان زمانی که با کودکان صحبت می‌کنید، می‌توانید در آنها احساس آرامش ایجاد کنید، به خصوص در مواقعی که با کودکی عصبانی یا دارای استرس حرف می‌زنید. آرام صحبت کردن به ارتباط انسان‌ها عمق می‌بخشد و به فهم بهتر یکدیگر کمک می‌کند.

در مورد کلماتتان فکر کنید: گفتن «بله» همه جا امکان‌پذیر است. اگر نمی توانید "بله” بگویید جوابتان را به شکلی تغییر دهید که به گفتگوی مثبت برسد. برای مثال اگر فرزندتان از شما خواست تا ساعت ۳ صبح بیرون از خانه بماند، شما می‌توانید خیلی سریع بگویید «معلومه که نه» اما به جای این کار سعی کنید سؤالی بپرسید که بحث را به سمت مثبت ببرد: «‌اگر تو مادر بودی، چه چیزی تو رو قانع می‌کرد که اجازه بدی بچه‌ات تا این وقت شب بیرون باشه؟» شما شاید نتوانید ذهن خودتان را تغییر بدهید اما باید فرزندتان را در گفتگویی پرمعنی درگیر کنید که بفهمد چطور باید تصمیمی درست بگیرد. شما با این کار مغز خودتان و فرزندتان را از هورمون‌های استرس‌زا رها می‌کنید!

فریاد و مشاجره هورمون‌های مضری در مغز آزاد می‌کند. اگر از دست فرزندتان کلافه هستید، نفسی عمیق بکشید و سعی کنید پیش از حرف زدن آرام باشید. تماس چشمی خوب و لحن گرم شما علامت‌هایی مثبت را به مغز می‌فرستد. کلمات و رفتار گرم برای زمانی که می‌خواهید با فرزندتان حرف بزنید، حیاتی هستند.

البته یکی از بهترین راه‌ها برای تشویق کودکان به مثبت‌اندیشی، این است که الگوی آنها باشیم. سعی کنیم نیمه پر لیوان را ببینیم. کودکان همان‌طوری رفتار می‌کنند که ما رفتار می‌کنیم. حواسمان به رفتارهایمان باشد!