چرا برای رسیدن به اهداف بهانه تراشی می کنیم؟

شاید این سئوال برای هر فردی در طول زندگی اش پیش آمده باشد که چرا کارها یا اهداف را به تعویق می اندازیم.چرا زمانی که هدفی را مشخص می کنیم هیجان زده می شویم،احساس اميدواري به آينده پيدا مي كنيم ، تفكرات مثبت به سراغ مان مي آيد ولي در كوتاه زماني همه انرژي و انگيزه از بين مي رود و ما آن را به فردا موكول مي كنيم؟!

دکتر رضا نوری روان شناس و عضو انجمن مدرسین انجمن بین المللی آمریکا در گفت و گو با آستان دلایل عمده به تعویق انداختن کارها را برشمرد و گفت:ترس از موفقیت یک عامل اصلی برای به تعویق انداختن اهداف است.گاهي فرد به دليل عدم اطمينان به خود و اعتماد به نفس و عزت نفس پايين  ترس از موفقيت دارد. يعني ممكن است تلاش كند ولي ناخودآگاه دست به تخريب مي زند. چرا كه خود را از آن چه هست پايين تر مي داند و همچنين خود را لايق داشتن نمي داند. 

نوری در ادامه افزود:از طرفي خود را در سطحي پايين نگه مي دارد تا از انتقاد ديگران مصون بماند. اين مسئله باعث مي گردد فرد كارها و اهداف را به تعويق بياندازد. از طرفي ناخودآگاه فرد فعاليت هاي پيش پاافتاده اي مانند؛ تماشاي تلويزيون، فضاي مجازي و... را پيشنهاد مي دهد. پس از يك هفته به صورت خود آگاه اين سوال مطرح مي شود،"چرا من كارها را عقب مي اندازم؟!"

وی در ادامه به دومین دلیل اشاره کرد و گفت:ترس از شکست نیز دومین عامل اساسی در به تعویق انداختن اهداف است.مانند ترس از موفقيت در اين جا هم فرد از سيستم دفاعي سيندروم بهانه تراشي براي محافظت از خود استفاده مي كند. در اين جا فرد فقط كارها و اهداف را با خود تعيين مي كند ولي دست به اقدام نمي زند. ترس از شكست حاصل سوق دهنده كامل باش مي باشد و فرد بسيار مي ترسد كه اشتباه كند و مورد انتقاد قرار گيرد. بنابراين بهانه ها و مجادله هاي خود آگاه شروع مي شوند تا اينكه فرد كارها را به تعويق مي اندازد. يعني خداحافظي با هدف.

به گزارش آستان،ناتواني در ترك محيط امن به گفته این روان شناس سومین عامل به شمار می رود و تاکید می کند:تغيير عموما با مقاومت و اضطراب همراه است. به خصوص افرادي كه عزت نفس پاييني دارند، با وجودي كه مي دانند چه مي خواهند ولي كمتر حاضر هستند دست به تغيير بزنند. يعني از اينكه از محيط امن خود خارج شوند واهمه دارند و بنابراين زماني كه هدفي تعيين مي كنند، كشش محيط امن باعث مي شود آن را به تعويق بياندازند.گاهي اين امر به صورت عادتي در آمده وحتي فرد آن را به عنوان تنبيه و خودآزاري استفاده مي كند. 

دکتر نوری با اشاره به راهکارهایی که به افراد کمک می کند تا اهداف و برنامه ریزی خود را به تاخیر نیندازند ادامه داد:ابتدا فرد باید تلاش کند تا برخی باید و نبایدهای زندگی خود را حذف کند.بايد ها و نبايد ها در خصوص هدف جديد باعث ايجاد فشار غير مفيد در فرد خواهد شد.بالا بردن عزت نفس،دادن پاداش به خود،استفاده از جملات تاکیدی،رهایی از احساس گناه و... باعث می شود تا افراد همواره تلاش کنند که روی هدف شان تمرکز کنند.

منبع:آستان