حرکت عزتمندانه ظریف که «برخی» نادیده گرفتند

آستان به نقل از جماران - روز گذشته متن پاسخ دفتر وزیر امور خارجه کشورمان به درخواست سه نماینده کنگره آمریکا برای حضور در ایران منتشر شد که حاوی پاسخ قاطع، مستدل و حقوقی در رد این تقاضا بود.

ماجرا از این قرار است که سه نماینده جمهوریخواه و مخالف توافق هسته ای، برای راستی‌آزمایی مستقلانه ابعاد توافق هسته‌ای ایران، بازدید از زندانیان آمریکایی در ایران و... تقاضای ویزا کرده بودند؛ درخواستی که بر اساس مواضع اعلامی با همراهی و نظر مساعد دولت این کشور نیز نبوده است.

پاسخ دفتر دکتر ظریف به این درخواست روز گذشته در رسانه ها منتشر شد که در بند اول آن آمده: «بر خلاف آنچه شما تصور کرده اید، وظیفه اعضای کنگره آمریکا دیکته کردن و تحمیل سیاست به دیگر کشورها نیست. این امر قطعا در مورد سیاست‌های مربوط به صدور روادید ایران نیز صادق است. به خاطر داشته باشید که به عنوان اعضای کنگره آمریکا، شما یک قدرت جهانی نیستید».

در این پاسخ با اشاره به قانون اخیر کنگره آمریکا در خصوص ضرورت صدور روادید برای کسانی که به ایران سفر کرده اند، آمده است: «بسیار تمسخرآمیز است که شما می‌پندارید که رفتن به ایران شهروندان را "افراطی کرده" و شهروندان همه کشورهای دیگر را به "ریسک‌های محتمل امنیتی" برای آمریکا تبدیل می‌کند و در عین حال بر این باورید که سفر به ایران بر خود شما تاثیر منفی ندارد!»

متن کامل نامه را اینجا بخوانید

پر واضح است که نامه مزبور بسیار محکم، عزتمندانه و در عین حال مستدل و حقوقی بوده و عملی در راستای اصول «عزت، حکمت و مصلحت» در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است. در این متن وزیر امور خارجه ایران بدون زیر پا گذاشتن ادب و اخلاق و به دور از هرگونه بلندپروازی یا آلوده شدن به توهم و موعظه کردن مخاطبان خویش، پاسخ مداخله جویی سه نماینده کنگره آمریکا را داده است.

اما اتفاق جالب در رسانه های داخلی و خصوصا برخی روزنامه های صبح، بی اعتنایی آشکار و محسوس به این حرکت عزتمندانه است؛ جماعتی که با دلواپسی!!! همواره دم از ارزش ها می زنند و حتی پیش از وقوع حادثه ای آژیر خطر می کشند در صفحاتشان جایی را برای تشکر و نه حتی برای انعکاس این خبر مهم اختصاص نمی دهند. 

جالب است که درست در همین روزها برخی از این روزنامه های مدعی ارزش ها(!) از واهمه پخش یک نوای ربّانی در صدا و سیما به هرگونه شانتاژ و اهانت- دقیقا در ابتدای ماه ضیافت الهی- می پردازند، اما یک حرکت غیرتمندانه در دفاع از آبرو و حیثیت این کشور و تمام ارزش هایی که دم از آن می زنند را نمی بیند.

ظاهر در قاموس اینان ارزش ها فقط در صورتی ارزش محسوب می شود که متولیان خاصی داشته باشد؛ در چنین وضعیتی حتی اگر داد ارزش ها را سر دادن در حد یک فریاد کور و با روش های هزینه زا برای کشور باشد، پسندیده است؛ اما اگر کار - آن هم با استفاده از روش های منطقی- در دست دیگران باشد بی اعتبار!

بنابراین، تلاش شخصیت های محبوبی چون ظریف باید نادیده گرفته شود! گرچه تا بوده چنین بوده... کسانی که برای موعظه های بی پاسخ به رهبران مهم جهان هورا می کشیدند، آن روزی که ظریف در مذاکره بر سر طرف آمریکایی خود فریاد کشید و به او یادآور شد که «هیچ گاه یک ایرانی را تهدید نکند» نیز همین گونه کردند که امروز شاهدیم.