بعد از تبعید، امام چه کسی را وصی خود قرار داده و بر انجام چه عملی تاکید کردند؟

بسم اللّه‌ الرحمن الرحیم

الحمدللّه‌ عَلَی السَّرَّاء و الضَّرَّاء[1]والسلام علی محمد و آله الطاهرین.

و بعد، نور چشم محترم که مورد وثوق اینجانب است، وکیل است از طرف حقیر در کلیۀ امورم. آنچه از وجوه از قبیل سهمین مبارکین، مُطالب هستم به ایشان بدهند برای تأمین شهریۀ طلاب محترم؛ و وکیل هستند در اخذ و دستگردان سهمین مبارکین و هر نحو وجهی که باید به من برسد، و در اعطا به محالّ مقرر خود. و وصی اینجانب هستند. و وصیتنامه‌ ام در یکی از دفاتر موجود است. قضای چندین سال صوم به عهده دارم احتیاطاً، و دو ـ سه سال هم نماز احتیاط کنند. کتب من از مصطفی است. اثاثیۀ خانه مطلقاً از مادر مصطفی است. بقیۀ وصیتنامه‌ ام عمل شود. مراد از «نور چشمی» که در صدر ورقه نوشته‌ ام، فرزند بزرگم، آقا مصطفی خمینی ـ ایّده‌اللّه‌ تعالی ـ است، «و أُوصِیهِ بِتَقوَی اللّه‌ِ و إِطَاعَةِ أَمرِهِ؛ و أَرجُو مِنهُ الدُّعَاء فِی الحَیوةِ و الوَفَاةِ».[2]0

5 رجب المرجب 1384

روح‌اللّه‌ الموسوی الخمینی»

1 ـ شادی و سختی.

2 ـ وصیت می‌ کنم او را به پرهیزگاری و پیروی از خداوند، و از او در حال حیات و وفاتم امید دعای خیر دارم.