کد خبر: ۲۰۲۴
تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۷:۰۸
کشور ما تا قبل از توافق به ویژه 30 ماه گذشته، شرایط سخت و دشواری را تجربه کرده است.

شرایط گذشته نه تنها فقط به لحاظ داخلی، بلکه در بُعد سیاسی و بُعد اجتماعی و اقتصادی و هم به لحاظ خارجی جزو تمنیات جامعه نبوده و دقیقا به همین دلیل به مردم هم باید پاسخ داده شود که چرا آقای احمدی نژاد با بی سیاستی کشور را به پرتگاه برد و 2 سال دولت روحانی با سیاست ورزی کشور را از ته پرتگاه نجات داد؟

اگر عاقلانه و خردورزانه بخواهیم برخورد کنیم به این نتیجه می رسیم که باید از شرایط جدید که گشایشی در امور است، بهره گرفته و تولید کشور را نوسازی کرد. باید از فرصت جدید که بوجود آمده است و شرایط را برای بازار کار و سرمایه فراهم آورد و حداکثر استفاده را کرد. باید به اصلاحات اجتماعی و سیاسی پرداخت و از تمرکز امور در دولت و حاکمیت پرهیز کرد. همچنین با اصرار و پافشاری باید دولت را کوچک و چابک کرد. تأمین منابع جاری و عمرانی را به روشهای روزآمد دنیا باید دنبال کرد . کشور ما در تأمین منابع از مکانیزم حاکم بر جهان مثل فاینانس، سرمایه گذاری، بیع متقابل ، تهاتر و استفاده از کردیت و اعتباری که به منابع و حسابهای ایران که دلار و یورو رفت و آمد کند، با بی خیالی و بی تفاوتی برخورد می کند. فرصت برای مشارکت در تولید با صاحبان دانش و تکنولوژی بهترین روش برای انتقال دانش و تکنولوژی مشارکت با صاحبان دانش و تکنولوژی است. خطری که کشور را تهدید می کند اینکه درآمد نفتی مجدداً به چرخه بودجه جاری دولت برگردد. 36 سال است می خواهیم وابستگی امور کشور را از نفت قطع کنیم . هنوز نشده و این نشدن به حدی بوده است که تصور می شود اراده ای در حل این مشکل وجود ندارد. خطر دیگری که کشور را تهدید می کند این است که اکنون که مناقشات خارجی رفع شده است در داخل ادامه حذف و پرداختن به پرونده سازی و محکمه و محکومیت نخبگان، صاحبان جرائد و دارندگان سایت و weblog مشغول شوند و کار را بجائی برسانند که نه از تاک نشان ماند، از نه از تاک نشان.

نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
* نظر:
عناوین برگزیده
آخرین اخبار
پربازدید ها
پربحث ترین عناوین